Dumbo vs Puma: ' Wat stampen we lekker he?'

Zondagavond rond een uurtje of half 7 ben ik vertrokken bij Marlieke en Yao met een puntzak met Yam-frietjes erin. Leek net of ik even bij de Bram Ladage was langs gelopen.
Ik was trouwens nog vergeten te vertellen dat ik die ochtend om 8 uur een kerkmis heb bijgewoond. Ja, ik dacht, ik moet toch wel 1x naar binnen in 2 maanden tijd, aangezien ik op de compound van de kerk woon. Ik kan niet maken dat ik niet 1x naar binnen ben geweest, dus had mezlef zo ver gekregen om de gok maar te wagen. Het thema discipline was nog best interessant, maar toen het hele halleluja gebeuren begon, viel ik half in slaap. Sorry, mag niet met de kerk spotten, maar ik heb het toch anderhalf uur volgehouden van begin tot eind. Ik voelde me wel een beetje een buitenstaander. Wist ook niet zo goed wat ik moest doen. Ik ben steeds gewoon maar blijven zitten.
Dat was het kerkverhaal.
In ieder geval ‘s avonds mijn tas gepakt, die ik gelukkig al klaar had staan en met de taxi naar het Stadium Hotel gegaan waar Jante en haar family verbleven.
De volgende dag, na eerst sinds weken weer een warme douche gehad te hebben, om 7 uur vertrokken naar Mole Park. We zaten met zijn zessen en een chauffeur in een luxe wagen. Het was een ritje van zo’n 6 uur. Onderweg veel gezien. We zijn eerst gestopt bij Techiman, een plaatsje waar een grote foodmarket is. Daar ging Mama Wilma nog even los op Ghanese muziek. De mensen daar wisten niet was ze zagen. Een Obruni die zomaar uit het niets gaat dansen.
Zij hebben een hele tas vol meegenomen met ballonnen, pennen, potloden, speelgoed, knuffelbeestjes om weg te geven. Echt zoveel, dus Jante ging ook nog even wat geven aan een paar kinderen en moeders. Het is dan ook niet zo dat mensen met elkaar delen. Nee, ze stormen erop af en iedereen wil wat hebben. Je zag Jante nauwelijks meer, want die was bedolven onder de Ghanese vrouwen. We zijn dus ook maar snel weer de auto ingegaan.
Daarna nog even uitgestapt bij de Kintampo Waterfalls. De eerste waterval was niet echt spectaculair, maar de tweede die was beter. Ook groter dan de Botifalls, waar ik een paar weken geleden ben geweest.

Toen kreeg onze chauffeur bijna een boete voor te hard rijden. Ze waren aan het controleren met lasers. Hij heeft gelukkig de politieman die ons aanhield omgekocht met 10 cedi, anders zou je dus meegenomen kunnen worden naar de rechtzaal.
We stonden net op een punt waar een school stond. Dus alle kinderen stonden naar ons te kijken. En gaan dan helemaal voor je poseren als er een foto van ze wordt gemaakt.

Ik wist trouwens niet dat er zoveel mensen echt ‘back to basic’ leefden. Ik had er op zich wel een beeld van gevormd. Maar hoe verder je verwijdert zit van de stad, hoe meer je van die hutjes tegen komt. Soms echt wel een heel dorp. Zo bizar. Kilometers lopen die mensen, meestal vrouwen, met water op hun hoofd, brandhout, eten etc om te kunnen overleven. Zij zijn vast niet anders gewend, maar ik schrok toch wel even. We zijn niet gestopt, maar ben nog steeds best benieuwd hoe die hutjes er van binnen uit zien.
Ook bizar hoeveel gestrande vrachtwagens of trotro’s je langs de weg ziet. Die zijn meestal te zwaar beladen. Je wilt echt niet weten wat die mensen meenemen. Die denken volgens mij, o, we hebben een auto, dus nu moeten we echt alles mee. En meestal gaat dat de verkeerde kant uit. Soms zitten er ook nog wel eens levende geiten of kippen tussen op het dak. Die kunnen ook nog wel mee.
Uiteindelijk kwam we rond 4 uur aan in Mole Park. En het eerste wat we in de verte zagen toen we de spullen hadden weggezet in onze kamer, waren een stel olifanten aan het meer. En nog 2 die kopje onderzaten in het meer. Lekker wassen! Ik dacht eerst dat het 2 nijlpaarden waren, maar daarvoor moet je erg veel geluk hebben om die te kunnen zien.
Eerst snel nog wat gegeten, voetbalwedstrijd Ghana-Marokko gekeken en daarna even een kleine powernap gedaan, want ik was toch wel gebroken van die reis.
Voordat we wilden gaan avondeten zaten er 3 Pumba’s (everzwijnen) voor onze hotelkamer. Wat zijn die beesten me toch een partij lelijk, maar wel lekker knorrig. Die lopen dus gewoon over het terrein rond. Kan ze niks schelen.
De volgende ochtend zijn we om rond half 9 op safaritour gegaan. Ik was heel dom mijn puma’s vergeten, dus moest met sokken in mijn slippers. Denk je eigenlijk ook niet zo 123 aan, als je al weken op slippers rondloop. Dan denk ik dat ik alles heb als ik mijn tas heb gepakt, maar dus niet. But anyways, we hadden een gids mee. Je mag sowieso zonder gids het park niet eens in, want je weet nooit wat je ineens uit het niets kan aanvallen. Naar beneden gelopen zagen we al de eerste antilopen en herten. Er zitten daar zoveel verschillende bokken, herten etc, dat ik op een gegeven moment echt het verschil niet meer zag.
Er zaten ook nog aapjes in de boom, maar die zaten net iets te ver weg, dus die kon ik niet echt goed zien.
100 meter verder gelopen zagen we dus de eerste 2 olifanten. Je ziet ze natuurlijk wel in de dierentuin, maar dat is lang niet zo bijzonder als in real-life in het wild op 50 meter afstand van je vandaan.
Verder nog veel hert-achtige dieren gezien, blauwe vogels, pumba’s, krokodillen en aapjes. Er zitten daar dus ook nog leeuwen, luipaarden en hyena’s, maar dan moet je echt heel erg veel geluk hebben wil je die tegenkomen. Wel jammer, anders had ik bijna de hele Lion King set op de foto kunnen zetten;)
Maar de olifanten vond ik al erg spectaculair. Die beesten voelen zich niet erg op hun gemak als er veel mensen naar ze staan te kijken en kunnen dus ook niet echt hun eigen doen. Maar zodra je voor hen uit beeld bent, gaan ze lekker hun gang. Spetteren en zich als een blok beton in het water laten vallen.
De safari tour duurde zo’n 2 en half uur en waren dus rond 11 uur klaar. Dus ik heb ’s middags nog even een plons in het ijskoude zwembad genomen. Je moet trouwens altijd erg lang wachten op je eten en drinken bij dat restaurant. Ze vragen ook wanneer je je eten wilt hebben en je moet lang van te voren doorgeven wat je wilt eten, anders hebben ze het ‘te druk’ in de keuken. Een engels stel moest zo’n 2 uur wachten op een kopje thee, want water koken koste al iets teveel moeite. Verder is het een prima hotel. Dus kan het je zo aanraden!
Om half 4 hebben we nog een tour vanuit de auto gedaan. ik had heel erg gehoopt we nog een leeuw tegenkwamen of een hyena, maar tevergeefs. Wel nog veel aapjes met van die rode billen. En ’s avonds bij het hotel nog een aantal pumba’s met kleintjes die allemaal op elkaar lagen te slapen. Die graven dan een soort holletje en kruipen dan al knorrend en snurkend lekker tegen elkaar aan.
De volgende ochtend zijn we weer teruggereden naar Kumasi. Onderweg nog gestopt om bananen te kopen. Wilma werd weer overvallen door al die vrouwen die pennen kregen. En als het dan op is, worden ze bijna een beetje kwaad. Dus hebben maar snel de deuren dicht gedaan.
Je wil ook niet weten hoeveel kinderen daar leven in die dorpjes langs de weg. Er staan superveel schooltjes, waar die kinderen dan soort van opgelijnd in een matrix staan om de ‘school’ binnen te treden. Hier zitten dus meestal kinderen met leeftijden van 8 t/m 12 bij elkaar in de klas. Ik zit me af te vragen of ze overal wel lesmateriaal hebben, want sommige schooltjes hebben niet eens een dak of zijn de muren half van afgebrokkeld. Ze lopen hier ook allemaal in uniformen. Voor elke school of regio wel weer een andere kleur. En alle meisjes hebben ook kort haar. Alleen degenen die naar een privé-school gaan mogen lang haar hebben. Dus die zie je ook met vlechtjes etc.

Rond 4 uur waren weer terug in Kumasi en dan kom je dus gelijk weer terug in de drukte van vele auto’s met uitlaatgassen en de hoeveelheid stof die opwaait. Gelukkig heb ik even een paar dagen van de schone lucht kunnen genieten. Wel met veel stof aangezien hier een harde wind waait op dit moment. Maar ik heb 3 hele leuke dagen gehad. Ik heb me doodgelachen 3 dagen lang. Erg leuke familie!
’s Avonds kwamen ze nog eten bij de priesters. Ik heb nog nooit zo’n uitgebreid maal gehad. We hebben meestal wel keus, maar nu had Mercy zich echt uitgesloofd. Daarna nog even een laatste drankje gedaan bij het barretje, want nu moest ik toch echt mijn maatje dagzeggen. Dus nog maar een Smirnoffje naar binnen gewerkt en met Jens een Castle-bier gedeeld. Had ik ook nog nooit van gehoord. Bruin bier, soort Guiness, was best lekker. Alleen ik had een beetje koppijn vanmorgen. Misschien even niet meer gewend ;).
Ik ben trouwens weer alleen op mijn kamertje, want Maartje heeft besloten om naar Besease te gaan. Daar zou ze in eerste instantie al heengaan, maar het eten werd daar even niet goed verzorgd. Dus Yao en Marlieke hadden besloten om daar even geen mensen meer heen te sturen en was ze bij ons geplaatst. Alleen was het weeshuis niet helemaal haar ding. Vandaar dat ze nu toch naar Besease is vetrokken. Ze wilde liever lesgeven.
Mijn laatste dag hier is 8 februari, volgende week vrijdag dus. Ik ga volgende week dus nog maar 1 weekje naar het weeshuis. Morgen nog even naar de dokter voor controle van mijn handen, die er al weer veel beter uit zien gelukkig. Daarna mijn paspoort met verlengde visum ophalen en ik geloof dat er een pakketje ligt van mijn zus. Dus die kan ik ook gaan halen. Ben benieuwd hoe lang ik dit keer bij het postkantoor sta.
Vandaag ook nog even naar de markt. Ik ga op zoek naar een backpack, die ik gelukkig al eerder heb gespot. Ik heb besloten om toch maar niet helemal naar het noorden te gaan. Is denk ik toch iets te ver en helemaal met de bus, die onderweg nog wel eens pech kan hebben. Dus ik ga denk ik eerst naar Accra en vanuit daar naar Ho, wat vlakbij het Lake Volta ligt. En dan naar Cape Coast. Daar in de buurt is ook nog een dorp op palen, waar je ook weer langs kan varen met een kano. Nog veel te zien dus.

Er is trouwens vanaf afgelopen geen water meer in heel Kumasi, ook erg fijn, maar niet heus. Ik ben op zich gewend om met water uit een emmer te douchen, omdat regelmatig de douche het niet doet. Maar nu hebben we ook al erg weinig water. Hoop dat het snel opgelost is. Straks zit er ook geen water meer in de tank voor het missionhouse.

Maar goed, ik ga weer stoppen, want krijg een lamme hand van het tikken.

Dikke kus!!