Jingle Bells…

Hier weer een kleine update van alweer mijn 2e en 3e week.. Ik heb nl eindelijk weer een een goede compu, die niet vastloopt.
Vorige week donderdag liepen we naar het weeshuis en kwam er onderweg ineens een dronken vent op ons afgestapt, het was 8 uur ’s ochtends, kan allemaal hier…Eerst pakte hij Marit vast, vervolgens mij en Jante, waar hij daarna weer mij beetpakte en ik hem wegduwde. Liep ie vervolgens naar me toe en deelde even een klap uit, gelukkig wel op mijn schouders en niet in mijn gezicht, dus heb hem even flink weggeduwd. Volgende keer gebruik ik mijn persoonlijke veiligheidstechnieken uit de psychiatrie wel. Het is wel zo hier dat andere personen op straat je wel helpen en niet dat ze je een beetje aan lopen te staren, van zoek het zelf maar uit, zoals bij ons.
Leuk begin van de dag dus, maar dat ben je alweer snel vergeten als je bij die koters komt die al om je nek zijn gevlogen als je maar 1 stap binnen hebt gezet. Je hebt eigenlijk al snel de routine van de dag door. Het is voornamelijk bij de kinderen zijn, aandacht aan ze geven, beetje dansen als de muziek aangaat, oefeningen doen met degenen die dit nodig hebben. Sommigen kunnen nog niet zo goed lopen, dus vooral veel lopen met ze is goed en ze het ook zelf te laten doen. Vooral Jowbeng is hier erg goed in. Jochie van rond de 5, met de grootste smile op zijn gezicht, 1 van mijn favorieten, die komt dan naar je toegewaggelt met armen vooruit en klampt zich stevig aan je vast als ie me heeft bereikt.
Rond 11 uur krijgen ze allemaal een bordje met eten voor hun neus en moeten ze dan met hun rechterhand (want die is rein) eten. De een, zoals Joshua, eet supernetjes, likt zijn bord er ongeveer nog bij af ook en Adwua smeert haar hele gezicht onder en laat de helft of op dr kleren of de grond vallen.
Hierna krijgen ze allemaal een bekertje water en gaan degenen die nog niet zelf naar de wc kunnen, eigenlijk bijna allemaal, op het potje. Allemaal op een rijtje naast elkaar, je zou er zo zelf een Anne Geddeskaart van kunnen laten maken. Maar ze moeten wel net zo lang blijven zitten totdat ze hun boodschap hebben gedaan. Soms heb ik daar een beetje maling aan, want ik ga niet een half uur wachten, dus dan kleed ik ze maar aan. Dingen zijn voor ons goedkoop, maar hier voor de meesten duur, zoals dus ook luiers. Hier krijgen ze lekker ouderwets een katoenen doek om. Niet erg om te doen, vind het nog best leuk, maar niet constant, dat is het nadeel van geen luiers. Alle broeken/jurkjes zijn gelijk doorweekt.
Aangekleed en al, gaan ze hun middagdutje doen en zit voor ons de dag er weer op.

’s Avonds zijn we (Marit, Jante en ik) en Augustin, een jongen die Jante al had leren kennen, pizza gaan eten bij een soort van fastfoodketen/AC-restaurant-achtig gedoe. Heel gezellig binnen, lekker TL-licht, maar prima eten. Hierna nog wat gaan drinken bij het barretje 10 meter lopen van ons verblijf.
Vrijdagavond zijn Jante en ik naar Hotel Rexmar gegaan, waar overigens ook een zwembad is. Er speelt hier elke vrijdag een live-band met Ghanese muziek. Zitten trouwens nog best leuke nummers tussen. Je hoort ze dan ook wel 100x per dag, dus ik heb nu al wel een paar favorieten, ook al heb ik geen flauw idee wat ze zingen.
Daarna wilden we naar een discotheek wat een paar honderd meter lopen verder was. Onderweg kwamen we 2 Ghanese meisjes tegen, superaardig en raadden ons af, daar heen te gaan. Toch wel weer attent en ze vroegen ons mee te gaan naar een andere tent. 3 cedi entree en we kwamen binnen in een ijskoude tent. Het zag er echt letterlijk zwart van de mensen, zo donker was het. Soms kwam er wel even een discolichtje tevoorschijn, maar dat was dan ook wel heel summier. Wel geinig voor een keer, maar niet elke week. We kwamen rond 2 uur thuis en hebben de so called nightprayers voor 2 uur ontweken, die eigenlijk elke eerste vrijdag van de maand aanwezig zijn in de kerk en dan van 12 tot 4 uur ’s nachts gaan dansen en zingen en bidden en niet zo zacht ook.
Zaterdag zijn Jante en ik, nadat ze haar haar weer had laten invlechten lekker aan het zwembad gaan luieren. Zelfs met ligstoelen erbij, die dan wel weer maar op 2 standen kunnen, maar dat vind ik helemaal niet erg. Zonnetje kan ik wel gebruiken ;)
Zondag zijn we voor de lunch naar Yao en Marlieke gegaan. We hebben er ongeveer een uur over gedaan met 2 trotro’s. Iedereen rijdt hier namelijk als debielen. Door elkaar, van voorrang geven aan elkaar hebben ze hier volgens mij nog nooit van gehoord, ook al gaat links hier voor rechts hoorde ik net van Tony ( 1 vd priesters). En files dat ze hier altijd hebben. Daar is het 80 km-traject niets bij.
’s Avonds nog een te slechte film gekeken en ’s ochtends weer naar het weeshuis.
En toen was het kerstavond. Ik had me er al niet zoveel bij voorgesteld, aangezien je toch in een ander land zit en het is 30 graden, dus mijn kerstgevoel, wat ik al niet zo snel meer heb de laatste tijd, dus nu even helemaal niet zohoog. Al met al dacht ik toch, nou we zijn bij priesters en kerst is volgens mij wel belangrijk voor hen, dus we krijgen waarschijnlijk wel een gezellig maal voorgeschoteld. Alles behalve dat.. GEEN MAALTIJD..
Dus we zijn maar weer naar de Pizza Inn gegaan, er stond in ieder geval een kerstboom.
Volgende dag was er in het weeshuis wel wat aan kerst gedaan. Alle kinderen kregen nieuwe kleren aan en voor 1 dag pampers. Luxe!! Maar was wel echt heel leuk. Als je ziet hoe blij die kinderen worden van limonade en koekjes. Ballonnen, muziek etc.. Werd er bijna een beetje emotioneel van. Wees maar blij met wat je hebt, zou mn mams dan zeggen.. ;)
Thuis gekomen namelijk ook geen lunch en ’s avonds nauwelijks een maaltijd en er was verder niemand aanwezig. Dus dat was mijn kerst in Ghana, al was het in het weeshuis erg gezellig en 2e Kerstdag waren we uitgenodigd bij Yao en Marlieke op de compound, net zoals de andere vrijwilligers van GoodWorkGhana
Super lekker gegeten, kerstliedjes, kaarsjes en ik heb voor het eerst in mijn leven waterpijp gerookt. Het smaakte naar appeltjes, wel geinig. Ik was er alleen niet zo goed in..
Maar al met al een geslaagde avond. En toen was kerst alweer om.

Morgen, zaterdagochtend, ga ik misschien meehockeyen met een paar Ghanesen die hier in het regioteam spelen. Alleen niet op kunstgras, maar op soort zand/stenen veld, dus ben benieuwd wat voor stick ik in mijn hand krijg.
Daarna ga ik weer naar het zwembad met Jante, zo ook zondag. Dus een beetje een vakantieweekend in de zon.
Maandag ga ik denk even informeren bij het Culture Center over plaatsen waar ik naar toe kan gaan in mijn laatste maandje.

Dat was het weer voor eventjes. Hoop dat iedereen een leuke kerst heeft gehad en al klaar is voor het nieuwe jaar!

Als iemand nog zou willen bijdragen aan het weeshuis, zou ik dit erg op prijs stellen. Alle kleine beetjes zijn welkom.. En als je al ziet hoe blij ze worden van kleine dingen.
Hier kan ik weer tekenspullen, kinderboeken en speelgoed van kopen. natuurlijk zal ik jullie op de hoogte houden van mijn uitgaven.

Als je iets over hebt voor de kinderen in het New Life Home kun je dat overmaken op:

62 31 63 268, tnv A.F. Labouchere te Rotterdam.
En vermeld daarbij: Ariane in Ghana.

alvast bedankt

Ik houd jullie op de hoogte
Dikke kus aad

00233(0)206318005
PO Box KW 21
Kwadaso North, Kumasi Ghana